Hoi, ik ben Elise

Hoi, ik ben Elise. Sinds een paar jaar wonen we in een knus huis dat in een hele fijne straat staat in het dorp Venhuizen. We wonen daar met ons gezin, hond en een eend. Maar misschien ben je me weleens in Enkhuizen tegengekomen waar ik een groot deel van mijn leven gewoond en gewerkt heb.

Al zolang ik me kan herinneren verzamel ik verhalen. Ik vind ze bij de mensen om me heen maar ook in onze tuin of via kringloopvondsten. Ik verzorg ze, geef ze een plek, lees erover of schrijf erover. In ieder verhaal zit wel iets magisch, hoe klein ook.

Je kan me ook vinden in het bos van het Zuiderzeemuseum. Veel mensen weten niet dat daar onder de boomkronen een replica van een bronstijdboerderij staat.

Maar veel kinderen weten dat wel, zij komen met hun klas langs om te proeven hoe het was om in de bronstijd te leven. Als ze weer vertrokken zijn komen mijn collega en ik tevoorschijn om de boerderij en de tuin te onderhouden. Het is de plek waar je één op één met de natuur bent, zo hebben we Joris de merel die met ons luncht, overwinteren er vlinders in de boerderij en komt de buizerd regelmatig langs zodat we zijn prachtige spanwijdte kunnen bewonderen.

Ik schrijf daarover maar ook over wat ik in de tuin meemaak in een column van het magazine Voedselbossen.

En ik hoop hier in dit mooie blad ook wat van deze magie te delen.